Zachecony pozytywnymi komentarzami na filmwebie postanowilem w swiateczny wieczor nadrobic zaleglosci i obejrzec wreszcie tak przez wszystkich wychwalany "Sztorm stulecia". Nie ukrywam ze oczekiwania wobec filmu mialem rozbudzone niesamowicie - spodziewalem sie czegos na miare np. The Thing albo Lśnienia a dostalem...no wlasnie niemilosiernie dluga, nuzaca, mocno udziwniona, malo straszna i niezbyt spojna historyjke. Przede wszystkim wlasnie dluzyzna zabija ten film - cala historie ze spokojem daloby sie zmiescic w max. 2,5h. Po 85 z kolei scenie zasniezonego miasteczna bylem juz myslami daleko poza tym co dzialo sie na ekranie. Rozumiem ze chodzilo o budowanie klimatu ale ilez mozna. Do tego dochodza irracjonalne zachowania niektorych bohaterow (np. pozwolono opiekowac sie gromadka dzieci kobiecie ktora kilka godzin wzesniej brutalnie zabila laska swojego chlopaka), przecietna gra aktorska (szczegolnie pan gubernator Maine dzialal mi na nerwy i sprawial wrazenie niedorozwoja umyslowego) i słabiutenkie dialogi z ktorych zupelnie nic nie wynika. Raz na jakis czas pokazywane sa czerwona oczka i wilcze zabki glownego bohatera ktore w zalozeniu mialy pewnie straszyc, u mnie tymczasem wywolywaly na twarzy usmiech politowania. Czara goryczy przelala sie w momencie ukazania "latajacych dzieci" - nie jestem przeciwnikiem s-f czy fantasy ale ta scene uwazam za zupelnie niepotrzebna. Samo zakonczenie tez jest raczej dziwne niz oryginalne. Plusy napewno naleza sie za klimat szczegolnie w poczatkowej fazie filmu, bo pozniej niepotrzebne dluzyzny i rozmowy o niczym zaczynaja wrecz irytowac - na koncu filmu nie wiedzialem juz ktorym "półdupkiem" mam siedziec na fotelu. Podsumowujac - olbrzymie rozczarowanie. Chcialem jeszcze objrzec "Rose Red" ale chyba jednak podziekuje.