"Ziwerciadło" - film, który bez dwóch słów nie jest łatwy w odbiorze, a co za tym idzie, także w recenzowaniu. Przepełniony subiektywnym obrazowaniem, bedący specyficzna forma retrospektywy życia artysty, film ten stylizuje sie na wspomnienia najwazniejszych (a może najbardziej istotnych dla niego) chwili w swoim życiu, jakie odczuwa człowiek na łożu smierci. Film ten ogladałem juz trzykrotnie i w dalszym ciagu mam pewne problemy z jego interpretacja: nadmiar symboliczno-alegorycznego języka filmowego czyni z niego niewątpliwie obraz, który nie jest odpowiedni, dla miłosnika wspołczesnych hollywodzkich produkcji, choć sam rezyser pisał o nim : „nie ma w nim epizodów do rozszyfrowania, nie ma nic zakodowanego”. Jednak oglądając "Zwierciadło" nieodłacznie odbiorca stara się wyszukiwać ukryte szyfry, którym ten obraz raczy nas co chwila. Widać w nim dziedzictwo lat 60-tych w kinie radzieckiem, na czele z egzystencjalnym nurtem z przykładowymi filmami takimi jak "Mam 20 lat" czy "Lecą żurawie". Ogólnie na pewno film warty do zmierzenia się z nim...