Film jest lustrem obecnych czasów: antykultury, antywartości. Krytyka starego ale nie dostajemy nic w zamian, puste frazesy, banały. Sam jestem ateistą, ale ta otwarta, stereotypowa krytyka religii chrześcijańskiej mnie mierziła. Jeśli główny bohater nie potrzebuje Boga, czemu ciągle tyle o nim mówi? Przed chrześcijaństwem istniały wierzenia, kultury czy zasady moralne. Grecy mieli swoich filozofów. Główny bohater zaś nie ma żadnych wartości ani zasad, podobnie jak rzekoma przyjaciółka czy była żona, czy pogubiona w życiu córka. Wszyscy pozwalają głównemu bohaterowi na powolne samobójstwo. Charlie chciał mieć dziecko, ale był gejem oszukiwał więc w sprawie swojego heteroseksualizmu. Po rozwodzie nie uczestniczył w życiu dziecka. Złamał życie swoje, żony - obecnie alkoholiczki i dziecka - obecnie creepy nastolatki. Tak naprawdę nigdy nie powinien mieć dzieci. Uczepił się myśli, że zostawiając dziecku pieniądze spłaci swoje kłamstwo, że zostawi po sobie coś dobrego. Dziecko zaś potrzebowało ojca, wzorca, kogoś kto je wychowa. Młoda osoba nie czuje wartości pieniądza, najpewniej nie tak duże oszczędności jak na Amerykę szybko przeje, albo przećpa skoro lubi marihuanę. Charliego nikt nie próbuje ratować przed samozagładą, niby przyjaciółka daje mu duże pudełko z smażonymi kurczakami czy przynosi inne kaloryczne jedzenie. Nigdy mu nie powiedziała by przeszedł na dietę, kolejny krok w fat acceptance movement? Pozostaje mi mieć nadzieję, że głos obecnego pokolenia odejdzie szybko w niebyt i przyjdzie jakiekolwiek inne, inaczej naprawdę ludzkość czeka upadek i czasy ostateczne. Pozdrawiam, żyjcie zdrowo, unikajcie cukru i liczcie kalorie, aha i posprzątajcie swój pokój...