Film do mnie nie trafił na żadnej płaszczyźnie. A przed seansem wszystko wskazywało, że rozłoży mnie na łopatki. Francja, różnice kulturowe, relacja matka - córka (sam mam trójkę dzieci), autentyczne kadry i niespieszny montaż oraz czytanie między wierszami. Niestety mimo tego film nie poruszył we mnie żadnej emocji. Ani podczas mowy końcowej adwokat, ani podczas opisu zbrodni. Nie budował. Zero emocji. Ziewanie. Wyczekiwanie końca. Może jestem za głupi, może film nie dla mnie. W mojej ocenie film momentami usprawiedliwia lub poddaje w wątpliwość zbrodnię dzieciobójstwa stawiając po przeciwnej stronie szali depresję, izolacje, szaleństwo, magię, współwinę partnera czy różnice kulturowe a nawet dawne i obecne relacje z matką. Nie zgadzam się z żadną postawioną w filmie tezą i rozważaniem.