Jednak zawiódł mnie z jednej strony. Właściwie przez cały seans nie wiedziałem o czym jest film. Cały czas podczas oglądania miałem świadomośc o wielkiej wartości tego filmu, ale nie wiedziałem w czym do końca tkwi jego wartosc. Wielką skazą tego filmu jest właśnie to, że nie wystarczy sam seans by zachwycic się...

Niestety Filmweb psuje, obejrzałem film bez zaglądania tutaj, bez dowiedzenia się, że to autobiografia po części.

Ale ciekawe było zastanawianie się o kim jest ten film. Jaką rolę gra zwierciadło.

Nie zrozumiałem.
Pomyślę i ocenię. Film jest... no nie wiem jaki jest.

Ale być może dzięki brakowi zrozumienia...

Wydaje mi się, że w tym filmie sama forma odgrywa pierwszoplanową rolę. Fabuła, oraz akcja, do których „powszechny oglądacz filmów” jest przyzwyczajony są tu znikome. Wspaniałe zdjęcia, o które dbał pieczołowicie Tarkowski są już dziełem same w sobie. Sam film jest ciężki do zrozumienia. W filmie tym mamy...

Arcydzieło kinowego subiektywizmu, przejmujący, niezwykle osobisty film o charakterze autobiograficznym, gdzie obrazy dzieciństwa, reminiscencje związków z matką i odejścia od niej ojca, świadomość wielu tradycji, jakie ukształtowały reżysera, układają się w postrzępioną, alinearną mozaikę; poetycki, choć i trudny w...

…kto jest najpiękniejszy na świecie?…

…tarkowski, mitologizując swoją rodzinę i tworząc wrecz apokryficzna sagę nieskrępowanych i dzikich quasi wspomnień

czytałam swego czasu biografie jodorowskiego(św gora), który w równie pokrętny i heroiczny sposób wystylizował własne dzieje. ba, obdarzył członków rodziny...

ale jak dla mnie przejścia są tu zrobione niechlujnie, a dopasowanie mimo wszytko dobrej muzyki takie że czekam kiedy kamera dojedzie do radia. Naprawdę trochę nie rozumiem opinii że Tarkowski warsztatem dorównywał, albo nawet przewyższał Kubricka.

Forma filmu jest interesująca, jednak związek przyczynowo-skutkowy praktycznie nie istnieje, więc dla przeciętnego widza będzie on niezrozumiałym majaczeniem reżysera. Tak, jak gdybyśmy rozmawiali z pijakiem pod sklepem monopolowym, on wie, o co mu chodzi, ale my go za nic w świecie nie zrozumiemy i tylko przytakujemy...

Dawno temu ogladalem "Stalkera", w wieku 15 lat moze i nie wiedzialem co sie dzieje. Nie mialem wiekszej checi aby zobaczyc na nowo jakis inny film Tarkowskiego az do teraz.

Nic o nim wczesniej nie czytalem, aby sie nie wzorowac na niczym, a "Zwierciadlo" wybralem bo ktos polecal jako "najlepszy" i musze...

a dodam ze zalezy mi aby go zobaczyc, moze kto ma i moze jakos udostepnic? prosze o kontakt na profil.

Znalazłem jedynie na CDA, ale w słabej jakości. Oglądanie Tarkowskiego to również niezwykłe doświadczenie audiowizualne, dlatego sobie odpuściłem. Wie ktoś gdzie znajdę Zwierciadło w dobrej jakości?

Jak dla mnie ten film nie oderwał się od banału. Kompletnie nie rozumiem zachwytów. Jestem po prostu zawiedziony. Nie wiem, może tylko mnie męczą te powtarzane do bólu schematy relacji w rodzinie, miłości, tragicznych wspomnień z dzieciństwa... To już było, to już było... Po tak wychwalanym pod niebiosa reżyserze...

dobre kino, aczkolwiek trudne - przez pierwsze +/- 20 min. nie do końca rozumiałem co się dzieje na ekranie, ale po przeczytaniu kilku opisów i opinii już było lepiej; zacząłem rozumieć o co chodzi reżyserowi, chociaż wszystkich smaczków nie wyłapałem - rozpoczęcie twórczości Tarkowskiego od "Zwierciadła" to nie był...

Podobny tok myślenia, podobna filozfia...tylko że tamten to był Niemiec z Wermachtu.

Magia kina w wydaniu Tarkowskiego, który po raz kolejny powalił mnie swoim dziełem. Takich filmów się nie ogląda - je się pochłania.

Czy autorem okładki do tego tytułu nie jest Jerzy Czerniawski?

W jednym ten film jest dobry - pokazuje psychikę komunistycznej Rosji. Nie wydaje się mi to jednak celowym zabiegiem a raczej konsekwencją pochodzenia reżysera. Wiersze czytane przez narratora nie są najwyższych lotów...

Nie mam wiele do dodania względem tego co wielu już napisało. Przepiękny, osobisty film, pełen symboli i klimatu. Scen wartych nadmienienia jest tu pełno, choćby ta wywołująca ciarki dzięki muzyce gdy Ignat zostaje sam w domu. Albo ta mówiąca o odejściu ojca gdy pękają ściany. W zasadzie sam do końca nie zrozumiałem...

Jednym słowem - poruszający.

Wizualnie przepiękny. Film chyba jednak jest dla znawców twórczości Tarkowskiego, bo
wydaje się być bardzo subiektywnym, osobistym obrazem. Pełno w nim symboli, pewnie
"Zwierciadło" jest kluczowym albo kulminacyjnym dziełem w dorobku tego reżysera. Mimo
nie rozumienia go do końca, oglądanie sprawiło mi wielką...